Irena Skowron - Adwokat Kancelaria

Sprzedaż produktów w sieci Internet wciąż wzrasta. Badanie Gemiusa z września 2017 r. pokazuje wyraźnie, że „w 2017 roku 54 proc. polskich internautów kupowało online (w porównaniu z 50 proc. w roku 2016) – raport „E-commerce w Polsce 2017. Gemius dla e-Commerce Polska”.

Zakupy za pomocą sieci Internet należą do obszaru prawnego – umów zawartych na odległość, gdzie dokonujemy kupna bez bezpośredniej obecności stron umowy – kupującego i sprzedającego.

Na odstąpienie od takiej umowy mamy 14 dni bez podania przyczyny odstąpienia:
- dla umów, w wykonaniu których przedsiębiorca wydaje rzecz, będąc zobowiązany do przeniesienia jej własności – 14 dni od objęcia rzeczy w posiadanie przez konsumenta lub wskazaną przez niego osobę trzecią inną niż przewoźnik,
- jeśli nasza umowa obejmuje wiele rzeczy, które są dostarczane osobno, partiami lub w częściach – 14 dni od objęcia w posiadanie ostatniej rzeczy, partii lub części,
- jeśli zaś umowa polega na regularnym dostarczaniu rzeczy przez czas oznaczony – 14 dni od objęcia w posiadanie pierwszej z rzeczy,
- dla pozostałych umów – 14 dni od dnia zawarcia umowy.

Istotnym jest, ze przedsiębiorca (nasz przykładowy sprzedawca) jest zobligowany do poinformowania nas o prawie odstąpienia od umowy. Jeśli tego nie zrobi, prawo odstąpienia od umowy wygasa po upływie 12 miesięcy od dnia upływu terminu wskazanych 14 dni.

Aby zachować wskazany termin wystarczy wysłać oświadczenie o odstąpieniu od umowy przed jego upływem. Najlepiej zrobić to listem poleconym, w siedzibie przedsiębiorstwa za potwierdzeniem odbioru, skorzystać z formularza odstąpienia, bądź skorzystać z opcji odstąpienia drogą mailową jeśli przedsiębiorca w umowie bądź regulaminie przykładowego sklepu internetowego, którego treść zaakceptowaliśmy, wyraźnie taką opcję dopuszcza – w tej sytuacji warto także uzyskać potwierdzenie otrzymania naszego e-maila.

Zwrot zapłaty odbywa się w taki sam sposób z jakiego skorzystaliśmy przy płatności (jeśli przykładowo dokonaliśmy płatności przelewem to zwrot powinien nastąpić na nasze konto bankowe).

Warto zapoznać się z katalogiem usług, co do których nie przysługuje nam prawo odstąpienia od umowy. Katalog ten zawarty jest w ustawie o prawach konsumenta

Masz stowarzyszenie, a nie masz środków na zadania związane z jego działalnością? Masz może pomysł, który zmieni oblicze środowiska lokalnego, a nie posiadasz finansów na jego realizację? Spróbuj skorzystać ze sponsoringu.

Choć sponsoring w niektórych regionach to mało powszechna forma wsparcia, szczególnie rzadko wspierane są małe podmioty czy małe inicjatywy, to jednak warto wiedzieć co można zaproponować potencjalnemu sponsorowi, a co można w zamian za to od niego zyskać.

Sama umowa sponsoringu nie jest umową nazwaną w przepisach prawa. Możemy jednak skonstruować ją o treść przepisów już istniejących. Stroną umowy sponsoringu może być zarówno osoba fizyczna jak i osoba prawna.

Należy pamiętać, że w zamian za otrzymane środki zawsze oferujesz coś w zamian, a jest to pewna usługa reklamowa, czy to będzie zamieszczenie logo sponsora na plakatach informujących o twoim wydarzeniu, czy też wykonanie na jego rzecz reklamy umieszczonej w folderze.

W konstrukcji umowy zawrzyj treści, które wobec siebie wzajemnie wypełnicie.

Przykładowo sponsor zapewnia ci środki finansujące wydruk wskazanego wyżej folderu, wydruk plakatów, środki na zorganizowanie koncertu, itp., ty w zamian zobowiązujesz się do opublikowania logo sponsora, do zamieszczenia w lokalnej prasie specjalnych podziękowań dla niego, publicznego wymieniania jego nazwy, przy okazji promowania własnego wydarzenia, ustawienia w wybranym miejscu firmowego roll-upu itp.

Ważnym jest, żeby wzajemne świadczenia były możliwe do wykonania. Nie obiecuj zatem sponsorowi rzeczy niemożliwych, bo może zechcieć abyś je zrealizował. Zasady sponsoringu winny być jasne i przejrzyste.

Powtarzając za treścią dostępną na stronie Ministerstwa Cyfryzacji „przepisy nowej ustawy o ochronie danych osobowych, mają zapewnić skuteczne stosowanie w polskim porządku prawnym rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

Nowe przepisy wejdą w życie 25 maja 2018r.

Spójrzmy pokrótce jakie czekają nas zmiany w przetwarzaniu danych osobowych.

Przykładowo nowe przepisy odeszły od dotychczasowego obowiązku przedsiębiorców zgłaszania danych osobowych do GIODO (Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych). Do GIODO zgłosimy naruszenia danych osobowych.

Zyskamy nowe możliwości:
- prawo do bycia zapomnianym (pomimo, że nie jest to rozwiązanie nowe, mieliśmy prawo do usunięcia swoich danych z sieci Internet, przykładowo tych pojawiających się po wpisaniu w wyszukiwarce naszego imienia i nazwiska, teraz ta możliwość została poszerzona o inne katalogi danych),
- wycofanie zgody na przetwarzanie danych osobowych, które ma być tak samo łatwe jak wyrażanie zgody na przetwarzanie danych osobowych (przetwarzanie danych osobowych możliwe będzie tylko wtedy kiedy dana osoba wyrazi na to zgodę. Administrator danych będzie miał obowiązek wykazać, że taka zgoda została udzielona. Administrator danych osobowych pytając nas o wyrażenie zgody na ich przetwarzanie, powinien jednocześnie poinformować nas o możliwości wycofania takiej zgody, i to w każdym momencie).

Zgodnie z rozporządzeniem unijnym przetwarzanie danych osobowych osoby poniżej 16 roku życia będzie wymagało uzyskania zgody rodziców bądź opiekunów prawnych. Państwa członkowskie mają szansę obniżyć ten próg wieku to 13 roku życia. I tak na stronie Ministerstwa Cyfryzacji w związku z tą kwestią czytamy m.in.: „W ocenie projektodawcy (…) uzasadnione jest przyjęcie granicy lat 13 także dla skutecznego wyrażenia przez dziecko zgody na przetwarzanie dotyczących go danych osobowych, w związku z kierowanymi bezpośrednio do dziecka usługami społeczeństwa informacyjnego”.

Należy pamiętać, że działania wbrew nowym przepisom wiązać się będą z dotkliwymi karami finansowymi.

W związku z nowelizacją kodeksu karnego i wejściem w życie przepisów (weszły w życie 31.05. 2017r.) dotyczących przestępstwa niealimentacji, warto pamiętać, kiedy możemy złożyć wniosek o ściganie za niepłacenie alimentów przez zobowiązaną do tego stronę.

Przestępstwo niealimentacji określone jest w art. 209 kodeksu karnego.

Brzmienie znowelizowanego przepisu przedstawia się następująco: „ § 1 Kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące”.

Należy pamiętać także, że jeżeli sprawca czynu określonego w powyższym paragrafie naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Przez podstawowe potrzeby życiowe rozumiemy zabezpieczenie minimum egzystencji – czyli wszelkie środki na utrzymanie, a także przykładowo zapewnienie niezbędnego wykształcenia, przygotowania zawodowego, dostęp do korzystania z dóbr kultury, itp.

Ściganie przestępstwa następuje na wniosek.

Ustawodawca zrezygnował z pojęcia uporczywości, na rzecz dookreślenia czasu niepłacenia zaległości alimentacyjnych, zamykając go w określeniu równowartości co najmniej 3 świadczeń okresowych. W sytuacji gdy alimenty są płacone częściowo, momentem do złożenia wniosku o ściganie jest właśnie wskazana równowartość zaległości za co najmniej 3 okresy, przykładowo przy kwocie 1000 zł alimentów miesięcznie, równowartość ta będzie wynosić 3000 zł. Wskazać należy, że raty alimentacyjne niekoniecznie muszą być ratami miesięcznymi, można ustalić je np. jako płatności kwartalne.

Zgodnie z rządowym projektem ustawy do zmiany ustawy kodeks karny do art. 25 kodeksu karnego, dotyczącego obrony koniecznej, ma zostać dołączony § 2a, którego proponowane brzmienie prezentuje się następująco:

„§ 2a. Nie podlega karze, kto przekracza granice obrony koniecznej, odpierając zamach polegający na wdarciu się do mieszkania, lokalu, domu albo przylegającego do nich ogrodzonego terenu lub odpierając zamach poprzedzony wdarciem się do tych miejsc, chyba że przekroczenie granic obrony koniecznej było rażące”.

W uzasadnieniu projektu możemy przeczytać m.in.:
„(…)Dla realizacji wskazanych celów projektowana zmiana przesuwa akcent ze sfery emocjonalnej osoby odpierającej zamach na mający charakter zobiektywizowany przedmiot zamachu. W ten sposób zostanie w sposób jasny i niebudzący wątpliwości przyznana obywatelom możliwość ochrony dóbr prawnych o fundamentalnym znaczeniu z punktu widzenia akceptowanego w społeczeństwie systemu aksjologicznego przed bezprawnymi zamachami. Szczególne okoliczności ataku, to jest wdarcie się do pomieszczeń mieszkalnych, a więc istotne naruszenie sfery prywatnej jednostki i związane z tym w praktyce niebezpieczeństwo, powodują, że jest on na tyle społecznie szkodliwy, że jest usprawiedliwione podjęcie wszelkich środków mających na celu skuteczne powstrzymanie napastnika przed kontynuowaniem zamachu. Stąd też osoba podejmująca obronę nie powinna podlegać karze, nawet w sytuacji przekroczenia granic obrony. Jeżeli przekroczenie granic obrony koniecznej miało mimo wszystko charakter rażący, ekscedent może skorzystać z instytucji niepodlegania karze przewidzianej w art. 25 § 3 k.k., to jest wtedy, gdy rażące przekroczenie granic nastąpiło pod wpływem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami. Wreszcie, nawet pomimo rażącego przekroczenia granic obrony koniecznej, sąd może zastosować przewidziane nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Wyłącznie oddzielne uregulowanie prawa do obrony podstawowych dóbr osobistych oraz domostwa przywróci postulowaną od lat funkcjonalność i społeczną akceptację instytucji obrony koniecznej. Proponowane rozdzielenie katalogu dóbr chronionych występuje w prawie karnym USA, w którym przyjmuje się, że zaatakowany ma prawo do czynnego odpierania zamachu na życie, zdrowie wolność, a także mienie, jeśli jest on połączony z użyciem przemocy lub dokonaniem włamania. Należy także dodać, że prawo anglosaskie szczególne uprawnienia przyznaje obronie domostw przed bezprawnym najściem (the privilege of defense of habitation). Jeśli zaś chodzi o system prawa kontynentalnego, to kodeks karny litewski przewiduje, iż przekroczeniem granic obrony koniecznej nie będzie czyn, który osoba popełniła pod wpływem dużego wzburzenia lub strachu wywołanego przez niebezpieczeństwo zamachu lub w obronie przed wdarciem się do mieszkania”.

Głosy przeciwne nowelizacji ustawy w tym zakresie wskazują m.in., że dodatkowy zapis w omawianym artykule nie jest konieczny, gdyż dotychczasowe regulacje pozwalają na ocenę zachowań przestępczych i obronnych. W głosach tych zwrócono także uwagę na aspekt promowania postaw agresywnych przykładowo przy rozwiązywaniu konfliktów sąsiedzkich.

Wynajmujący także potrafią wykazać się nieuczciwością w stosunku do najemcy.
Na co zwrócić uwagę w umowach najmu lokali użytkowych?
1. Dokładnie czytaj treść umowy najmu. Chroń już na tym etapie swój interes. Negocjuj jej warunki. Każdy zapis umowy najmu lokalu użytkowego ma być dla ciebie jasny i zrozumiały.
2. Przyjrzyj się zasadom płatności czynszu i opłatom za media. Przemyśl czy jesteś w stanie im sprostać. I czy są one zgodne z ustalonymi wcześniej warunkami ustnymi.
3. Przypilnuj okresu wypowiedzenia umowy najmu, zastanów się jaki będzie dla ciebie najkorzystniejszy, czy jednomiesięczny, a może trzymiesięczny? Zwróć uwagę czy wypowiedzenie masz złożyć na koniec miesiąca kalendarzowego, tak aby biegło ono z początkiem nowego miesiąca.
4. Wszelkie udoskonalenia lokalu, które wynajmujący ma wprowadzić na dzień objęcia lokalu w najem, weryfikuj. W razie ich niewykonania żądaj w określonym terminie wydania lokalu w stanie zgodnym z umową najmu pod rygorem natychmiastowego rozwiązania umowy.
5. Nie bój się rozwiązać umowy najmu, kiedy wynajmujący nie wydał ci go stanie zgodnym z zawartą umową.
6. Pamiętaj, masz zawsze prawo zweryfikować rachunki na podstawie których naliczane ci są opłaty za media.
7. Jeśli wynajmujący nie sporządził z tobą protokołu odbioru lokalu, zrób dokumentację fotograficzną, na dowód wyglądu, jakości i zawartości lokalu użytkowego, który masz objąć w najem.

W oparciu o znowelizowane w 2017r. przepisy ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, warto przyjrzeć się dwóm instytucjom – najmowi okazjonalnemu, gdzie ustawodawca poprawił już istniejące zapisy oraz najmowi instytucjonalnemu – nowej instytucji prawnej.
Przyjrzyjmy się pokrótce niektórym prawom wynajmującego i obowiązkom najemcy.

Najem okazjonalny ponownie tylko dla osób fizycznych
Z najmu okazjonalnego ponownie (ustawodawstwo w tym zakresie zmieniało się na przestrzeni lat) mogą tylko skorzystać jako wynajmujący osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania lokali.
Umowę najmu okazjonalnego powinniśmy zawrzeć na czas oznaczony.
Umowa tego rodzaju chroni interes wynajmującego m.in. w zakresie ewentualnej eksmisji lokatora, który np. zalega z zapłatą czynszu. Zabezpieczenie to oparte jest na składanym do umowy oświadczeniu najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddaje się egzekucji i zobowiązuje się do opróżnienia i wydania lokalu.
Najemca w ramach tego rodzaju umowy ma wskazać inny lokal, w którym będzie mógł zamieszkać w przypadku konieczności opuszczenia lokalu.
Pobierana przez wynajmującego kaucja nie może przekraczać sześciokrotności miesięcznego czynszu za dany lokal.
Taka forma umowna ułatwia wynajmującemu odzyskanie lokalu przykładowo od nieuczciwego najemcy. W przypadku nie wypełnienia przez najemcę warunków umowy, nieopuszczenia i nieopróżnienia lokalu, wynajmujący po wyczerpaniu środków zawartych w ustawie (przesłanie najemcy żądania opróżnienia lokalu) może złożyć do sądu wniosek o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu. Tym samym wynajmujący posiada pełnoprawny tytuł egzekucyjny, który bez zbędnych formalności pozwoli mu na odzyskanie lokalu.

Dla przedsiębiorców wynajmujących lokale
Dla przedsiębiorców ustawodawca przeznaczył przepisy dotyczące najmu instytucjonalnego. I tu dla odmiany umową najmu instytucjonalnego lokalu jest umowa najmu lokalu mieszkalnego zawierana przez osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania lokali.
I tu podobnie jak w najmie okazjonalnym, najemca składa do umowy najmu oświadczenie w formie aktu notarialnego, w którym poddaje się egzekucji i zobowiązuje się do opróżnienia i wydania lokalu.
Tego rodzaju umowa powinna być zawarta na czas oznaczony.
W tym przypadku najemca nie wskazuje innego lokalu, do którego mógłby się przenieść.
Pobierana przez wynajmującego kaucja nie może przekraczać trzykrotności miesięcznego czynszu za dany lokal.
Tak samo jak w przypadku najmu okazjonalnego jeżeli najemca nie przestrzega warunków umowy, nie opuszcza ani nie opróżnia lokalu, mimo że jest już do tego zobowiązany, wynajmujący po przesłaniu najemcy żądania opróżnienia lokalu, może złożyć do sądu wniosek o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu. Tym samym wynajmujący posiada pełnoprawny tytuł egzekucyjny, który bez zbędnych formalności pozwoli mu na odzyskanie lokalu.

Kancelaria świadczy nieodpłatną pomoc prawną na terenie Rzeszowa i Sędziszowa Małopolskiego. W ustalone dni, uprawnieni do takiej pomocy, mogą zgłaszać się po poradę.

Nieodpłatna pomoc prawna przysługuje osobom fizycznym, które:

- w przeciągu ostatnich 12 miesięcy miały przyznane świadczenie z pomocy społecznej,

- posiadają ważną Kartę Dużej Rodziny,

- posiadają zaświadczenie oparte o ustawę o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego,

- posiadają ważną legitymację weterana,

- nie ukończyły 26 lat,

- ukończyły 65 lat,

- znalazły się w sytuacji zagrożenia lub poniosły straty w wyniku wystąpienia klęski żywiołowej, katastrofy naturalnej, awarii technicznej.

Bliższe informacje znajdują się pod numerem telefonu i adresem e-mail, które widnieją w zakładce Kontakt.

Jesteśmy świadkami pewnej rewolucji w przepisach drogowych.

I tak np. w sytuacjach gdy przekroczymy prędkość o 50 km/h w terenie zabudowanych musimy się liczyć z utratą prawa jazdy na 3 miesiące. Dokument zostanie nam zabrany za pokwitowaniem na miejscu przez policjanta. Jeżeli bez prawa jazdy będziemy poruszać się nadal samochodem okres trzech miesięcy zostanie wydłużony aż do 6 miesięcy. Jeżeli zlekceważymy i tę karę to może skończyć się na na ponownym zdawaniu egzaminu na prawo jazdy.

Karanych pijanych kierowców czekać będzie nowość – wymóg zainstalowania w samochodzie blokady alkoholowej.

W stosunku do kierowców wsiadających za kierownicę pod wpływem alkoholu sądy obok innych kar będą orzekać np. obowiązek zapłaty 5 tys. zł nawiązki na fundusz pomocy pokrzywdzonym.

Kierowcy wsiadający do samochodu nie pierwszy raz pod wpływem alkoholu muszą liczyć się z dożywotnią utratą prawa jazdy.